روستاهای سراب

جمهوری اسلامی ایران در دهه های اخیر در حوزه های علمی و فنآوری توانسته است سرآمد کشورهای منطقه باشد و رتبه های مناسب جهانی را کسب نماید ولی بنا به دلایل متعدد که خارج از حوصله این مقال است درحوزه اقتصادی نتوانسته است به موقعیت مناسب در برنامه های تعریف شده برسد.
اکنون که در اواخر برنامه بیست ساله و سند چشم انداز توسعه هستیم ازاهداف تعریف شده ، فاصله معنی دار و زیادی داریم و دلایل آن نیز متعدد است . در بررسی دلایل عدم توفیق در حوزه اقتصادی و توسعه ، اکثر صاحب نظران معتقدند که ریل لازم برای حرکت قطار توسعه در کشور وجود ندارد یا به بیان دیگر با ساز و کار و زیر ساختهای اداری و کسب و کار موجود نمیتوان به توسعه ایده ال رسید . در یک تشبیه ساده ، فضای کسب و کار و زیر ساختهای قانونی و ساختاری کشوری مانند امارات یا هنگ کنگ شبیه بزرگراه عریض و بدون شیب و بدون مانع است که امکان حرکت فعالین اقتصادی با سرعت مطمئنه و بدون ریسک وجود دارد اما همان مسیر برای فعالین اقتصادی کشورمان به مانند مسیر کوهستانی صعب العبور با موانع زیاد وشیب تند و ریسک فراوان است و حرکت را یا غیر ممکن و یا بسیار سخت مینماید.